Kury tej rasy zostały wyhodowane na początku osiemnastego wieku w prowincji Koochi na terenie południowej Japonii. Do Europy trafiły w 1995 roku i wywołały spore zainteresowanie jako rasa zupełnie nieznana. Ich spokojny charakter i niezwykła uroda zyskały sobie bardzo wielu zwolenników. Charakterystyczne dla kogutów tej rasy jest tak zwane „ciągnięcie” przepięknego długiego ogona za sobą. Od tego też pochodzi ich nazwa, słowo „ohiki” po japońsku znaczy ciągnąć.

Kto chce je hodować, ten musi przygotować dla nich specjalny wybieg. Przede wszystkim musi on być suchy i równy, bez żadnych wystających korzeni i kamieni, w przeciwnym razie ich piękne upierzenie ulegnie całkowitemu zniszczeniu.

Ohiki to bardzo małe, ozdobne kurki, o bardzo krótkich nóżkach, bujnych i długich piórach na grzbiecie i w ogonie, i o relatywnie małym grzebieniu. Korpus powinien być szeroki i lekko opadający ku dołowi. Szyja krótka, z długimi piórami i pokrywą zakrywająca ramiona i grzbiet. Grzbiet szeroki, z obficie opierzonym siodłem i bardzo eleganckim przejściem w ogon, który powinien mieć obok obfitego upierzenia zaokrąglone, lekko uniesione sterówki oraz bardzo długie, wąskie i elastyczne sierpówki. Wmiesiącu lutym i marcu jest najładniejszy i najbardziej kolorowy, również w tym czasie jest najdłuższy. Równie piękny i bogaty w sterówki jest ogon zarówno u kur, jak i u kogutów. Uda są zakryte piórami z brzucha, a nogi są bardzo krótkie, jednak grube i mocne o oliwkowej barwie. Głowa średnia, z niezbyt dużym, stojącym grzebieniem typu pojedynczego o 5 do 6 równych zębach. Dzwonki średnie, zaokrąglone, pasujące do całości. Część twarzowa czerwona, ze średnimi, delikatnymi zausznicami o barwie białej lub żółtawej. Oczy pomarańczowożótte. Rasa tych kur spotykana jest tylko w dwóch odmianach barwnych upierzenia - złocistoszyjej i srebrzystoszyjej.

Waga: kogut 900 g, kura 750 g Masa jaja: 30 g

Barwa skorupy jaja: jasnobrązowa Wielkość obrączek: kogut 13, kura 11