Dawniej  ta jedna z najstarszych hiszpańskich ras kur średnich  była bardzo często spotykana w wiejskich gospodarstwach. W 1905 roku powołano międzynarodowy klub hodowców tej rasy jednak kiedy nastała era takich kur jak włoskie i leghorny zaczęty ustępować im miejsca. Dzisiaj traktowane są jako rasa kur ozdobnych. Kury hiszpańskie są znane w Niemczech od 1844 roku. Kiedyś byty bardzo popularne, niestety dzisiaj są tu dość rzadko widywane. W latach siedemdziesiątych dwudziestego stulecia na każdej wystawie było 60 - 70 sztuk kur tej rasy dzisiaj cieszymy się, jeżeli widzimy na nich chociaż jedną.

Miniatury kury rasy hiszpańskiej wyhodowano już w 1890 roku w Anglii, skąd trafiły do Niemiec. Jednak tutaj nie spotkały się one z dużym zainteresowaniem i powoli ich pogłowie malało, aż do całkowitego zniknięcia. Po latach, dzięki angielskiemu hodowcy F. Haras, w 1990 roku trafiły znowu do Niemiec i w 1992 roku zostały tu oficjalnie zaprezentowane.

Kury te mają dosyć niespotykany wygląd. Ich biała część twarzowa jest niepowtarzalna. Nie ma innej rasy kur, które by podobnie wyglądały Kurczęta wykluwają się czarne i dopiero po około 4 miesiącach część twarzowa bieleje. U kogutów następuje to trochę wcześniej, najpierw bieleje puch, który po upływie następnych ok. 2 miesięcy wypada i na jego miejscu zostaje biała skóra. Są to kury średniej wielkości, wysmukłe, o walcowatym tułowiu i lekko opadającym grzbiecie, który ponadto powinien być długi i szeroki. Szeroka bujna grzywa zakrywa dużą część grzbietu, przez co optycznie sprawia wrażenie jakby były krótsze. Ich ramiona powinny być szerokie i zaokrąglone. Skrzydła długie, zamknięte, przylegające do ciała. Ogon zamknięty, lekko uniesiony ku górze, z możliwie gęstymi sierpówkami głównymi i piórami bocznymi. Nie może być on uniesiony zbyt wysoko - to wada. Pierś mocno zaokrąglona, szeroka i wysoko umiejscowiona. Uda długie, wysmukłe i niezbyt uwydatnione. Skoki również długie, ale delikatne, muszą być proporcjonalne do całości. Głowa długa i szeroka, z osadzonym na niej średnim grzebieniem typu pojedynczego, który ma mniej więcej równe, ale nie za głębokie zęby. Największą ozdobą ich głowy jest naturalnie część twarzowa. Jej biały odcinek zaczyna się już u nasady dzioba i przechodzi do oczu, dzwonków i zausznic, gdzie się z nimi łączy. Są one duże i białe. Oczy powinny się wyraźnie odcinać od całości, ponad nimi powinien być cienki pasek piór, biegnący wzdłuż linii grzebienia, od dzioba aż do szyi. Oczy barwy czerwonej. Dzwonki duże, czerwone, przedłużane u dołu, zaokrąglone, ich strona wewnętrzna jest biała. Skoki barwy bladoniebieskiej u starszych osobników szaroniebieskie.

Hiszpańskie i ich miniatury spotykane są tylko w czarnej barwie upierzenia.

Waga: kogut 2500 do 3000 g, kura 2000 do 2500 g

Miniatura: kogut 900 g, kura 800 g

Masa jaja: 55 g, miniatura 40 g

Nieśność roczna: 180 jaj, miniatura 120 jaj

Barwa skorupy jaja: biała

Wielkość obrączek: kogut 20, kura 18; miniatura: kogut 13, kura 11