Pochodzenie tej bardzo starej rasy kur jest dyskusyjne i pociąga za sobą wiele spekulacji. Pierwsza wzmianka o tych kurach pochodzi z 1416, według której najbardziej prawdopodobną ojczyzną tej rasy kur jest region Nedeerbrakel w Holandii, gdzie do tej pory s<b>ą </b>one hodowane.

Do Niemiec trafiły w 1895 roku za sprawą hodowcy Artura Wolfa, który je sprowadził. W 1907 roku założony został w Niemczech pierwszy klub hodowców kur tej rasy.

Próby wyhodowania ich wersji miniaturowej podjęto już w 1900 roku, a w 1927 roku pokazane zostały pierwsze osobniki na narodowej wystawie w Niemczech. Jednak nie spotkały się one z zainteresowaniem ze strony hodowców i do dzisiaj s<b>ą </b>one bardzo rzadko spotykane.

Według opisu wzorca kury rasy brakel powinny być mocne, krzepkie, postawne i bardzo ruchliwe w poszukiwaniu pożywienia. U kogutów grzbiet powinien lekko opadać. Natomiast kury, które mają prosty grzbiet, s<b>ą </b>bardzo wysoko oceniane podczas wystaw przez sędziów.

Pierś szeroka, wypięta do przodu. W żadnym razie kury te nie mogą być ani za krótkie ani za długie. Zharmonizowana długość i szerokość tułowia jest znakiem szczególnym tej rasy.

Uda mocne i silne, jednak niezbyt uwydatnione, połączone ze średniej długości skokami, co daje wrażenie, <b>ż</b>e jest ona nieco przysadzista. Jednak ich specyficzna sylwetka nie odbiera im szykownego wyglądu. Ogon powinien być długi i wysoko podniesiony u nasady i jak najszerszy, z możliwie długimi i szerokimi sierpówkami. W żadnym wypadku nie może być on plaski, jest to wada eliminująca.

Głowa szeroka nieco spłaszczona. Grzebień typu pojedynczego średniej wielkości o 5 - 6 zębach, osadzony na linii karku. Dzwonki średniej wielkości, pasujące do grzebienia. Zausznice barwy czystej bieli, jednak czasem przybierają barwę nóg - niebieską, co nie jest wadą. Oczy ciemnobrązowe. Pióra mocno przylegające do ciała, długie szczególnie na szyi i grzbiecie.

Do dzisiaj znane s<b>ą </b>dwie odmiany barwne upierzenia występujące u kur tej rasy. Jest to złocista i srebrzysta. Podobnie miniatury. Sposób ubarwienia jest bardzo specyficzny, mianowicie w obydwu przypadkach jako kolor podstawowy występuje czarny a na niego nakłada się połyskujący złocisty lub srebrzysty wyrazisty nalot. Nogi s<b>ą </b>zawsze barwy niebieskobiałej, a u starszych osobników bywają jaśniejsze o wyraźnym żółtym odcieniu.

Waga: kogut 2000 g do 2750 g, kura 1750 g do 2250 g

Miniatura: kogut 1000 g, kura 900 g

Masa jaja: 55 g; miniatura 35 g

Nieśność roczna: 180 jaj; miniatura - 120 jaj

Barwa skorupy jaj: biała

Wielkość obrączek: kogut 18, kura 16; miniatura: kogut 13, kura 11