Rasa ta powstała bardzo dawno temu na teranie dzisiejszej Turcji. Opisana została już w 1288 roku w ówczesnej Republice Osmańskiej, gdzie była bardzo ceniona za wspaniały sposób piania - długi, melodyjny, o wysokim tonie. W Europie była przez bardzo długi okres zupełnie nieznana. Dopiero w 1850 roku Ernst August Wolff - producent jedwabiu i sędzia na wystawach kur, w czasie swoich licznych podróży w interesach natknął się na te kury, opisał je oraz sprowadził do swojej miejscowości - Barmen. W 1991 roku denizli została uznana jako rasa kur i opisana we wzorcu. Wyróżnia ją specyficzny, długi i piękny sposób piania kogutów, który uzyskuje się wskutek chowu w bliskim pokrewieństwie, czyli poprzez krzyżowanie córki z ojcem, a syna z matką.

W Niemczech nie ma jeszcze większych hodowli kur tej rasy, dlatego trudno jest znaleźć koguty o ładnym pianiu. Swoją budową przypominają kurę wiejską użytkową o prostej dumnej postawie i opadającym grzbiecie. Denizli uważane są za rasę kur bojowych, chociaż sposób, w jaki są upierzone, wcale o tym nie mówi. Ogon osadzony jest prawie pod kątem prostym, szeroko i masywnie umiejscowiony. Skrzydła są osadzone wysoko i równolegle do korpusu. Pierś wysoka i dumna, co wyróżnia kury bojowe. Ramiona średniej wielkości, mocno uwydatnione o zwartym upierzeniu. Nogi długie, masywne w kolorze od ciemnopopielatego do czarnego i o oliwkowych zielonych stopach. Głowa średniej wielkości z nieco głęboko osadzonym grzebieniem o 5 lub 6 zębach, średniej długości dzwonki i czerwona część twarzowa. Zausznice mile widziane o barwie czerwonej. Oczy ciemnobrązowe, głęboko osadzone. U kur tej rasy występuje na głowie mata czupryna, porośnięta puchem.

Denizli występuje w odmianach barwnych: srebrzysto-czarnej i czarnej. Inne odmiany barwne i rodzaje upierzenia nie są jeszcze dopracowane.

Waga: kogut 2500 do 3000 g, kura 2000 do 2500 g

Masa jaja: 55 g

Nieśność roczna: 170 jaj

Barwa skorupy jaja: biała lub kremowa

Wielkość obrączki: kogut 20, kura 18