Hodowlę tych kur określa się jako kierunek specjalny. Pochodzą one z Francji, a nazwa ich związana jest z regionem, z którego pochodzą - Faverolles, i są tam bardzo popularne.

Charakterystyczną cechą tych kur jest ich wygląd i kolor upierzenia. Jednak hodowcy dążyli do udoskonalania ich wyglądu i cech. W celu podniesienia ich nieśności krzyżowano je z takimi rasami jak dorking, a dla zwiększenia masy z kurami rasy brahma.

W 1864 zostały uznane za reprezentatywną rasę kur francuskich. Jako pierwsi poza Francuzami podjęli się ich hodowli Anglicy. Zadecydowała o tym głównie niespotykana u innych kur łososiowa barwa upierzenia oraz ich ujmujący wygląd. To właśnie dzięki krzyżowaniu z kurami rasy dorking mają one swą charakterystyczną i niespotykaną w ubarwieniu pierś.

W Niemczech po raz pierwszy pokazane zostały na Czwartej Narodowej Wystawie Kur i Gołębi we Frankfurcie nad Menem. Na krótko po tym fakcie, bo w 1910 roku założono pierwszy klub hodowców tej rasy, który w 1912 roku przeobraził się w klub hodowców ras kur francuskich. W samym roku zostały one wpisane do wzorca pod nazwą niemiecka kura łososiowa. Niestety I wojna światowa zatrzymała ich bardzo dynamicznie rozwijającą się hodowlę. Dopiero w 1922 roku hodowca E. Hainz z Drezna wyhodował ich pierwsze miniatury, które zostały pokazane w 1927 roku na narodowej wystawie w Lipsku.

W dzisiejszych czasach kury tej rasy cieszą się nadal dużą popularnością i to zarówno w wersji dużej, jak i miniaturowej.

Dawniej ich wygląd ogólny według opisu ówczesnego wzorca musiał się zamykać w trapezie, natomiast dzisiaj tułów widziany z boku powinien długi, natomiast widziany od tylu powinien sprawiać wrażenie nisko zawieszonego czworokąta.

Grzbiet szeroki, łagodnie przechodzący w szeroko osadzony ogon z gęstymi, krótkimi piórami. Powinien być on lekko uniesiony do góry.

Pierś szeroka, niska, pełna, z wyraźnym zaznaczeniem linii dolnej i górnej, które w stosunku do siebie powinny przebiegać niemalże równolegle.

Uda relatywnie krótkie, niezbyt widoczne. Nogi średniej długości, mocno obrośnięte piórami po ich zewnętrznych stronach, barwy jasnego mięsa. Jednym ze znaków szczególnych tej rasy jest piąty pazur, wyrastający bezpośrednio z czwartego i jest od niego dłuższy. Ostrogi zaznaczone, lekko uniesione do góry.

Głowa nieduża, z małym grzebieniem typu pojedynczego. Zausznice i dzwonki zakryte bardzo intensywnie upierzoną, trzyczęściową brodą z wyraźnie odcinającymi się od całości wąsami. Z podgardla zwisa długa mocno upierzona narośl, co wizualnie czyni brodę jeszcze dłuższą. Oczy od pomarańczowych do czerwonych. Spotykane barwy upierzenia tych kur to: łososiowa, biała, biała czarno gronostajowa.

Wersja miniaturowa w swym wyglądzie niczym nie odbiega od wersji dużej, poza barwą skoków, które są wyraźnie ciemniejsze.

Waga: kogut 3000 g do 4000 g; kura 2500 g do 3000 g

Miniatury: kogut 1300 g, kura 1100 g

Masa jaja: 55 g, miniatura: 40 g

Nieśność roczna: 160 jaj; miniatura - 120 jaj

Barwa skorupy jaja: szara do brązowej

Wielkość obrączek: kogut 24, kkura 22; miniatura: kogut 16, kura 15