Kury madras powstały przed około tysiącem lat w Indiach prawdopodobnie z rasy asil. Do dzisiaj można dopatrzeć się w nich bardzo wielu cech tej kury Najbardziej rzucająca się w oczy to specyficzna postawa i szerokie barki. Do Niemiec jako pierwszy sprowadził je E W Parzlmayer. Od roku 1966 aż do swojej śmierci Todenhagen, w Blumberskim Tierparku, hodował kury madras z wielką pasją. Prof. dr Dathe z Berlińskiego Tierparku położył podwaliny w udoskonalaniu tej rasy. To on w 1971 roku pokazał po raz pierwszy osobniki w kolorach biało-czerwonym, dzikim i przygotował do dalszych prac nad ich dzisiejszym wyglądem. Efektem jego pracy jest wygląd głowy oczu, grzebienia, dzwonków i ramion. Rasa ta została wpisana do standardu w 1970 roku. Madras w swym wyglądzie ogólnym to kury bojowe średniej wielkości o muskularnej budowie, grubych kościach i szerokich ramionach. Powinny być bardzo ruchliwe i żywe. Ramiona szerokie, ale płaskie i w żadnym wypadku nie mogą być wypukłe, co jest oznaką krzyżówki z bojowcem malajskim i eliminuje takiego osobnika z dalszego rozrodu. Szerokie ramiona, ale nie obwisłe, z wyraźnie zaznaczonymi skrzydłami i szeroką muskularną klatką piersiową dodają tej rasie wdzięku.

Ogon osadzony prosto, nie za długi, z cienkimi wąskimi sierpówkami. Szyja średniej długości, lekko opierzona z zaznaczonym karkiem. Krótkie pióra pokrywowe szyi nie mogą opadać na szeroki grzbiet i ramiona. Uda szerokie, muskularne, mocno osadzone w tułowiu. Skoki średniej długości z mocnymi i wydatnymi ostrogami, które występują również u kur. Nogi o grubej kości, barwy żółtej.

Znakiem szczególnym tych kur bojowych są ich głowy, które wyglądem przypominają głowę ptaka drapieżnego. Jest ona średniej długości z szerokim czołem, głęboko umieszczonymi perłowymi oczami i mocno zaznaczonymi wystającymi brwiami, łączącymi się ze średnim, mocnym, wygiętym dziobem. Dzwonki rozwinięte, ich skóra porośnięta krótkimi szczeciniastymi piórami. Zausznice małe, barwy czerwonej. Część twarzowa sprawia wrażenie chudej i wysuszonej.

Ciekawą ozdobą głowy jest mocno osadzony maty grzebień typu groszkowego, trójrzędnego, który po wielu udoskonaleniach został trochę powiększony.

Odmiany barwne w jakich występuje to: dzika, złocisto-pszeniczna, biało-czerwona i niebiesko-wielobarwna. Barwa nie odgrywa znaczącej roli podczas oceny sędziowskiej.

Waga: kogut 3000 do 3500 g, kura 2000 do 3000 g

Masa jaja: 50 g

Nieśność roczna: 30 - 40 jaj

Barwa skorupy jaja: jasnobrązowa, żółto - biała

Wielkość obrączki: kogut 22, kura 20